Afgelopen zaterdag mochten wij eindelijk de volleybalwei weer in. Uit in Zwollywood tegen het lokale eerste team van C.S.V.
Onze laatste wedstrijd dateerde alweer van 19 oktober, die we thuis winnend hadden afgesloten.
Droeve familieomstandigheden van een van onze speelster noopte ons een wedstrijd te verplaatsen en dus werd het nu weer tijd om vol aan de bak te gaan.
Verder kwam Karin de kleine held van beroep libero met het slechte nieuws dat chronische schouderpijnen haar dwongen om tijdelijk rust te nemen. Naarstig overleg met de T.C. werd er besloten good old Allien Niens weer op te roepen.
En dat kaas allen beter wordt als die ouder wordt was ook van toepassing op Allien, afgelopen donderdag trainde ze weer mee als een jonge deerne en schoffelde ze de ballen van de vloer alsof ze nog 18 was.
Dan de wedstrijd:
In een sfeerloze hal moeten we het opnemen tegen de nummer 12. Emma Bonaparte heerst als een strateeg op de spelverdeling en laat CSV alle hoeken van het veld zien. Marlijn pijnigt het Zwolse beton en binnen no time staat er 13-25 voor de eerste set op het wedstijdformulier.
De tweede set is CSV wat bekomen van onze Blitzkrieg maar op 24-22 laten ze ons terugkomen naar 24-24 en wij verzuimen het af te maken en met 28-26 trekt CSV de stand gelijk.
De derde set met over en weer spannende hoogstaande rally’s, Moniek timmert recht door de bal in de 4 zonder blok en winnen we heerlijk eenvoudig 25-22.De vierde set krijgen we weer een serveserie van 8 punten om onze oren, Romy en Stans vallen in maar desondanks trekt CSV de stand gelijk met 25-15.
De vijfde set, Stans en Romy blijven staan en we winnen makkelijk de rally’s. Emma unaniem uitgeroepen tot:” the most valuable player” deze wedstrijd, serveert CSV helemaal naar de Filistijnen en eenvoudig winnen we 9-15 en dus 2-3.
Korte analyse: Winst is lekker, maar we hadden tweede set moeten pakken en daar zijn we in gebreke gebleven. Zaken kunnen beter, input voor een goed vervolg
Eerstvolgende (thuis)wedstrijd 30 november 1900 uur namens dames 1 : bis dannn!